This week is a dutch blogpost, sorry guys!
en hallo allemaal! :)
Deze week wil ik het graag hebben over de jeugdboekenmaand van dit jaar.
Jullie weten het misschien al of misschien ook niet maar we zijn maart en dat betekent dat de jeugdboekenmaand van start is gegaan! Dit jaar heeft de organisatie gekozen voor een redelijk zwaar thema, M/V/X. Ofwel Man/Vrouw/iets daartussen in...
Voordat jullie mij (of eigenlijk deze post) raar aankijken en zeggen "Die X staat voor transgender, noemt het beestje bij zijn naam en als je dat niet durft, zwijg er dan over." Dan wil ik jullie er even op wijzen dat die X niet ENKEL voor transgenders staat maar ook gewoon voor jij en ik. Ik heb me nooit 100% een meisje gevoeld. Voetballen was iets wat ik graag deed, ik had op mijn 13de een playstation(je moest het gezicht van de verkoper zien toen ik Jak and Daxter wilde als eerste spel) én een barbieverzameling en ik speelde met beide even graag. Daarnaast had ik ook een grote verzameling auto's, wilde ik piloot worden en de wereld redden. Maar ik wilde ook mama worden zoals mijn mama. Als kind hoefde je je nooit zorgen te maken over wat je wilde worden. Je kon en mocht alles zijn. Maar toch werden we naarmate we ouder werden in bepaalde hokjes geduwd. Mijn eigen ouders keken mij vreemd aan omdat ik nu eenmaal liever een broek droeg dan een rokje of een kleedje. Maar vonden het dan wel kinderachtig dat ik op oudere leeftijd nog steeds modespelletjes speelde op de computer.
Op school werd verwacht dat ik als meisje netjes meedeed met de andere meisjes in het touwtjespringen en niet samen met de jongens een kwartier lang ondersteboven aan het klimrek hing. Er werd VERWACHT dat ik stil was in de les, dat ik altijd goed leerde, dat ik braaf was, geen zotte fratsen uitstak, zorgzaam was voor anderen,... Maar hé, ja ik ben misschien wel zorgzaam voor anderen maar ik ben niet bang om iemand een klap te verkopen moest dat nodig zijn. Ik ben stil in de les maar ik doe wel mijn mond open als ik dat nodig acht op mijn standpunt te verdedigen. In een klimrek ondersteboven hangen is de max.
- Just Saying- Als meisje kon ik dus echt wel mijn mannetje staan.
Dit schooljaar volg ik stage in een bibliotheek waar we het over de Jeugdboekenmaand zullen hebben en we dit thema ook proberen duidelijk te maken aan het vierde en zesde leerjaar.
Eerlijk gezegd ben ik wat bang om hun reacties te horen bij vragen zoals : "kunnen ballerina's ook jongens zijn?" en "Kan een kind twee papa's of mama's hebben?"... De ik van 10 jaar geleden zou op beide vragen waarschijnlijk neen hebben geantwoord. Simpelweg omdat iets zoals een holebikoppel gewoon nog niet "bestond" in onze samenleving en enkel meisjes balletles volgden in mijn omgeving. Want hé, jongens die ballet volgenden waren mietjes.
- Wist ik veel wat dat (scheld)woord toen betekende...-
En hoewel jongeren nu zeker nog beïnvloedbaar zijn door de media en hun standpunt t.o.v. dit thema in de komende jaren nog zeker 20 keer zal wijzigen, is het voor de oudere generatie al moeilijker om hiermee om te gaan. Persoonlijk heb ik de indruk dat mijn ouders zelf al wat aan hun beeld aan het sleutelen zijn. Dat een man bij een andere man intrekt vinden ze nog altijd iets vreemd. Wanneer ik vrienden meebreng naar huis en één er van homo is dan zullen ze mij achteraf altijd wel eens vragen of die inderdaad gay is. En er hoogstwaarschijnlijk nog bij zeggen dat het eigenlijk wel "opviel"... Sprekende over diezelfde maten; ik vind dat dit altijd wat als een verrassing komt als ze inderdaad op hetzelfde geslacht vallen maar ik heb daar absoluut geen probleem mee. Je kan wel zeggen van iemand dat hij/zij er zo uitziet maar het is nog steeds aan hen om te beslissen wat het nu eigenlijk is.
Het begrip Holebi al sterk geïntegreerd is in onze maatschappij is transgender dat zeker niet. Mensen zijn er precies bang van. Een man die een vrouw wordt of omgekeerd, het kan er bij ons blijkbaar niet in. Maar als mensen zich nu eenmaal zo voelen kan er volgens mij niet veel aan gedaan worden.
- Wie zich niet goed voelt in zijn/haar vel moet de kans krijgen om zich een ander vel aan te passen - En dat is misschien wel cru gezegd maar iedereen heeft voor mij het recht om zijn buitenkant met zijn binnenkant te laten matchen. Het is dan ook goed, volgens mij, dat ook de regering er een mouw aan past en het vakje "X" op verschillende officiële papieren laat verschijnen.
- Opnieuw een stapje dichter bij een Ideale Wereld zou Otto-Jan zeggen...- En gelijk hebben ze.
Daarom ben ik ook blij om te zien hoeveel boeken zo'n thema's al hebben opgenomen in hun cultuur. Maar het mogen er zeker nog veel meer zijn.
Ook in series worden thema's zoals Holebi's en transgender steeds meer als "normaal" beschouwt. Kijk maar naar series zoals Supergirl, Glee en onze eigenste Ghost Rockers. In het begin werd er wat vreemd opgekeken maar nu vinden de meesten dat zeer normaal. Het wordt de kinderen met de paplepel ingegeven en dat is al een grote vooruitgang.
Tenslotte wil ik het nog even hebben over de verschillende beroepen. Het is mij tijdens de voorbereiding van de jeugdboekenmaand sterk opgevallen dat er daar nog altijd een grote scheidingslijn staat tussen mannen en vrouwen. Kijk maar naar "Timmerman" en "Vroedvrouw". Er zijn niet veel vrouwen die timmeren, oké, en een mannelijke vroedvrouw is nog steeds erg moeilijk te vinden maar ze zijn er wel. De namen van de beroepen blijven de mensen nog altijd wat afschrikken want het wordt nog altijd niet echt als "cool" beschouwt als een jongen zegt dat hij voor vroedvrouw studeert, of wel soms?
Ik hoop dat het thema na deze maand voor veel jongeren (en ouderen) in onze maatschappij duidelijk is geworden en dat we zo verder kunnen toewerken naar acceptatie van iedereen. We zijn namelijk allemaal wel een beetje X. Vergeet dat niet.
I rest my case... want anders ben ik morgen waarschijnlijk nog aan het schrijven.
Bye!
X
Nog een korte laatste noot: Ik vind dat jullie moeten weten dat ook deze site het woord "transgender" nog altijd niet heeft toegevoegd aan het woordenboek. Vreemd, niet?
