Hoi allemaal! (English Below)
Vorige week had ik gezegd om deze week een vervolg te schrijven op de blogpost "my life as a classical musician". Maar aangezien de vorige 2 weekends zowat de tofste weekends van het jaar waren heb ik besloten om het vervolg uit te stellen tot volgende maand en deze maand iets te schrijven dat nog steeds verband houdt met mijn leven als klassieke muzikant maar enkel op de laatste 2 weekends en de volledige vereniging waarin ik actief ben gebaseerd is.
Over hoe ik bij die vereniging ben terecht gekomen ben lees je hier : http://normalbelgiumgirlwithdreams.tumblr.com/post/117169093414/my-life-as-a-part-one OF hier : http://belgiumgirlwithdreams.blogspot.be/2015/04/my-life-as-part-one.html (gisteren de 1000 views gepasseerd ö )
Goed, ik stop met zeveren en begin aan mijn verhaal van de laatste 2 weekends... of eigenlijk de laatste maand(en) :)
Het begon allemaal een paar maanden geleden toen we te horen kregen dat we samen met onze toneelvereniging het stuk "Brassed Off" gingen opvoeren. Nu, al goed en wel, ik had nooit gedacht dat het zo leuk zou worden!
Even kort het verhaal(zonder al te veel te spoilen :p ) :
Yorkshire - Mijn van Grimley (Engeland), 1984. De mijnwerkers van Grimley staan aan de vooravond van een stemming over de mijn. Ze hebben de keuze: stemmen dat de mijn openblijft OF stemmen dat de mijn sluit in ruil voor een ontslagspremie van 15.000 pond + 5.000 extra.(wat voor velen onder hen eigenlijk goed uitkwam want rijk waren ze niet) Het verhaal volgt de 5 vrienden en mijnwerkers Andy, Jim, Harry, Ernie en Phil(die ook in de mijnwerkersband spelen). Daarnaast ook de dirigent van de mijnwerkersband, Danny, en de nieuwkomer in Grimley, Gloria. Danny wil met zijn band naar de nationale competitie maar door de (mogelijke) sluiting van de mijn dreigen ook de bandleden ermee te stoppen want zonder mijn, geen mijnwerkersband. En ja, ook voor de liefhebbers van de romantische wendingen, er is een romance in verwerkt :p !
En hoewel dit nog niet veel vertelt over het verhaal (ik kan hier het hele verhaal vertellen maar dan ben ik over 4 pagina's nog niet klaar) is het zeker een aanrader om te kijken! De trailer = https://www.youtube.com/watch?v=FxU9qEltkYk
Een grote nieuwigheid
Eind maart, begin april begonnen de gezamenlijke repetities (fanfare en toneelgroep) in ons cultureel centrum. En die verliepen eerlijk gezegd niet zo vlekkeloos als gehoopt. De regisseur veranderde nog zeer veel last minute en zo waren we op de generale repetitie nog niet honderd procent zeker waar we moesten staan/zitten wanneer we op welk teken binnen moesten komen, wat we moesten dragen en wanneer we mochten babbelen op scene. Ik was het dan ook eens met sommige van de acteurs dat we veel vroeger samen moesten gerepeteerd hebben. Aan de andere kant verliepen de repetities wel zeer vlot en hadden we heel veel plezier!
Gelukkig ging het op de eerste opvoering een stuk beter! De regisseur, redelijke weirdo :p , riep ons samen een kwartier voor de voorstelling begon en, geloof het of niet, las een gedichtje voor XD
Er waren in totaal 4 voorstellingen waarvan ik er 2 heb meegedaan. De derde voorstelling ben ik dan zelf gaan kijken en op de laatste voorstelling ben ik foto's gaan trekken backstage en frontstage(of hoe je dat ook zegt) :) .
Qua muziek speelden we (de fanfare) de originele werken zoals Concierto De Aranjuez (voor de muzikanten onder ons beter bekend als Orange Juice ), Willem Tell Ouverture, Danny Boy.... Op sommige punten niet zo'n gemakkelijke stukken maar de dirigent was over het algemeen zeer tevreden.
(Foto Danny Boy)
Het is mij in die weekends ook opgevallen hoe goed een amateurtheatergezelschap eigenlijk kan zijn. Hoe jong (of oud(er)) de acteurs ook waren, iedereen gaf het beste van zichzelf en amuseerde zich op het podium. Te bedenken dat ze het script vlak na hun eigen eindejaarsvoorstelling hadden gekregen én een nieuwe regisseur moesten inwerken én een bende nieuwe acteurs die nog nooit op een podium hadden gestaan opeens een grote rol kregen én (als laatste) er eigenlijk gebruik werd gemaakt van een zeer simplistisch decor.
De acteurs
Ik weet niet of iemand van de groep mijn blog leest... let’s hope not XD... maar om te vermijden dat er rellen ontstaan zal ik geen namen gebruiken :( .
(vlnr: Ernie, Jim, Phil, Harry en Andy)
Andy
Andy werd in onze vereniging gespeeld door een van de “jongeren” aangezien Andy in het verhaal ook de jongere gast van de groep is. Aangezien ik hem al een paar keer had zien spelen wist ik wel dat hij een goede acteur was maar man, in Brassed Off is hij pas echt opgegaan in zijn rol en speelde de pannen van het dak (hoewel er op on CC geen pannen liggen). Bij bepaalde scènes kon je een speld horen vallen omdat echt iedereen die zat te kijken zo verdiept was in het verhaal. Ik vraag mij dan af wat er zou gebeurd zijn moest hij een monoloog gehad hebben...
Danny
Danny werd vertolkt door, vreemd genoeg, de vader van de persoon die Andy speelde. Tevens een zalige acteur en speelt echt overtuigend. Zo vader zo zoon zeker? :)
Gloria
Werd voor de gelegenheid (Vlaams volkstoneel) “Griet” gedoopt. Niettemin was ook zij een geweldig actrice. Mede verantwoordelijk voor de “stille” momenten op scène waardoor het verhaal net dát beetje meer diepgang kreeg. Over het feit dat ze bijna dubbel zo oud was als haar tegenspeler zullen we maar zwijgen want dit viel echt niet op :).
Ernie
Jacky gedoopt voor de gelegenheid :). Een van de nieuwe acteurs in het gezelschap en hopelijk krijgen we nog meer van hem te zien. Hij moet echt nog tot bloei komen waardoor het moeilijk is om te zeggen of hij alles heeft gegeven of niet.
Harry
Zat volgens mij nog te veel in zijn rol van het vorige stuk. Maar blijft een uitmuntend acteur die altijd wel weet hoe hij zijn publiek moet bespelen. Vooral zijn gezichtsuitdrukkingen kunnen boekdelen spreken :p
Jim
Omgedoopt tot Jan :) Ik kende hem vooral van de kleine “idioot” rolletjes die hij speelde bij de vorige optredens van de toneelgroep. Nooit gedacht dat hij zo’n grote rol zo goed kon brengen. Ik was aangenaam verrast door zijn luide stem en z’n mimiek. Daarnaast weet hij gelukkig ook zeer snel te improviseren waardoor onverwachte gebeurtenissen snel opgelost werden.
Phil
Voor deze opvoering “Phillipe” gedoopt. En maar goed ook aangezien er twee personen met dezelfde naam op set liepen. We bleven hem dus maar Phillipe noemen om verwarring te voorkomen. Kan als enige (behalve Andy en Danny dan) ook echt een instrument bespelen waardoor de uitvoering net dat beetje meer Swung had. Ook hij was goed in improviseren wat op een bepaald moment tot een hilarische scène leidde. En eerlijk gezegd heb ik ieder optreden zitten duimen “Val niet over je clownsschoenen, val niet over je clownsschoenen!”
Dit waren de voornaamste hoofdpersonages. Uiteraard waren zij niet de enige aangezien we met meer dan 40 acteurs op scène stonden. Daarom wil ik het over nog 1 bepaald iemand hebben.
Simon
Simon is één van de zonen van Phil en voor het theaterstuk een soort van verteller. Hij leid de voorstelling in en komt af en toe ook op samen met zijn “broer” en “moeder” om kleine stukjes te spelen. Ik was aangenaam verrast door onze “Simon” aangezien het ook voor hem, een jongetje van 13 (nu, 12 zal ook wel goed zijn zeker? :p ), het de eerste keer was dat hij op zo’n groot podium stond tijdens zo’n groot spektakel. Hij heeft zeker potentieel om het nog ver te schoppen en ik hoop dat hij later zeker in het toneelgezelschap zal opgenomen worden.
Wat ik anders had gedaan
Misschien op bepaalde punten wat meer licht gegeven want het was echt moeilijk om foto’s te trekken met te weinig licht. Verder had ik (uit persoonlijke ervaring dan) liever mijn dikke muziekjas achterwege gelaten voor bepaalde stukken want het was echt warm onder zo’n spots.
Goed, ik weet dat dat dit allesbehalve een korte blogpost was maar ik moest gewoon mijn gedachten over onze opvoering van Brassed Off ergens kwijt :)
Tijdens Brassed Off heb ik veel nieuwe mensen leren kennen, kennissen zijn vrienden geworden en vrienden zijn een beetje familie geworden... (Voor wie het wil weten, de "ware" is nog altijd niet in beeld :( ) De laatste voorstelling had ik eigenlijk de indruk dat Brassed Off haast een bootcamp was geworden voor onze vereniging. Aangezien het uitermate zelden voorkomt dat haast de volledige fanfare, toneelgroep en ook het trommelkorps samenwerkt aan 1 groot evenement. Persoonlijk vind ik dat we dit vaker moeten doen!...maar liefst niet elk jaar
(Hands-in moment vlak voor de laatste show)
Ik hoop dat jullie er toch van genoten hebben en misschien wel eens tijd zullen maken om Brassed Off te bekijken!
bye!
x
Hy everyone!
Last week I wrote that I would make a sequel this week to the blogpost “My life as a classical musician”. But because the last 2 weekends were almost the best weekends of the year, I decided to delay that sequel until next month and write something that still is linked to my life as a classical musician but is based on the last 2 weekends and the association I am a part of.
You can read here how I got in that association : http://normalbelgiumgirlwithdreams.tumblr.com/post/117169093414/my-life-as-a-part-one OR here : http://belgiumgirlwithdreams.blogspot.be/2015/04/my-life-as-part-one.html (I’ve passed 1000 views yesterday!!!!!!!! Ö)
Alright, I’ll stop rambling now and start my story of the last 2 weekends…. Or month(s) actually J
It all started a few months ago when we were told that we were going to collab with our theater group to perform “Brassed Off” . All good and well but I never thought it would be that much fun!
The storyline ( without any spoilers :p ) :
Yorkshire – Grimley Mine (England), 1984. The mineworkers of Grimley are on the verge of the vote about the mine. They have a choice : voting to keep the mine open OR voting to close the mine in exchange for a severance pay of 15.000 pounds + 5.000 extra. (this was for most of them really good because they weren’t rich at all) The story follows the 5 friends and mineworkers Andy, Jim, Harry, Ernie and Phil ( they also play in the miners band). Besides them the story also follows the director of the band, Danny, and the newcomer in Grimley, Gloria. Danny wants to go to the national competition with the band but because of the (possible) closing of the mine, a lot of band members are threatening to quit the band. Because without a mine, there’s no mineworkers band. And yes, for the fans of romance, there’s a love story!
And although this doesn’t say much about the story ( I can’t tell you the whole story because I won’t be done in 4 pages XD) it’s definitely a must-see ! The trailer = https://www.youtube.com/watch?v=FxU9qEltkYk
A big novelty
Late March, Early April our joint rehearsals (fanfare and theater group) started in our cultural center. And, to be honest, they didn’t really go as planned. The director changed a lot last minute and even on the dress rehearsal we weren’t sure where we had to stand/sit, what we had to wear and when we had to talk on stage. I agreed with some of the actors that we should’ve come together a lot sooner. On the other hand, the rehearsals did go very smooth and we had a lot of fun!
Fortunately our first performance was a hit! The director, such a weirdo!, called us together right before the show to, believe it or not, read a poem to us XD
There were a total of 4 performances, I did 2. I went to watch the third one and took pictures in the fourth :p
When it came to music, we played the original pieces like Concierto De Aranjuez ( for the musicians : Orange Juice ;) ), the Willem Tell Ouverture, Danny Boy…. They weren’t that easy at some points but our director was very happy in general.
(Picture Danny Boy)
It also occurred to me that an amateur theater company can be really, really good. It doesn’t matter how young (or old(er) they are, they all gave the best of themselves and really enjoyed playing on stage. And to think they only got the script right after their own performances at the end of last year, they got a new director, a lot of new actors who they never played with before and a very simplistic décor to play in.
The actors
I don’t know if anyone of my association reads my blog…let’s hope not XD… but to prevent riots I won’t use any names L .
(fltr: Ernie, Jim, Phil, Harry and Andy)
Andy
Andy was played by one of the “youngsters” because (duh) Andy is also the youngest of the group friends in the movie. Because I already saw him play a couple of times I knew he was a good actor but man, he really went for it in Brassed Off and played amazing! During a few scenes you really could hear a needle drop (is this a thing in English?) because everyone was so engrossed into the story. I wonder what would’ve happened if he had a monologue…
Danny
Danny was played by, weirdly enough, the dad of the guy who played Andy. Also a really great actor and he’s so convincing when he played his part. Like father like son? J
Gloria
Was so wonderful! She too was a part of the “quit moments” on stage. And I’ll just shut up about the fact that she’s almost twice the age of her antagonist cause this really didn’t matter.
Ernie
Ernie was one of the new actors in the theater company and hopefully we get to see more of him. He still has to ‘evolve’ so it’s hard to say if he gave his all or not.
Harry
Was still a bit lost in his previous character. But he stays a really good actor who knows how to play an audience. Especially his facial expressions are sooooo great :p
Jim
I knew him from his ‘idiotic’ roles from the previous parts he played. But I never thought he was able to bring a big part like that so good. I was surprised by his loud voice and mimics. Beside that he’s a really good improviser because of which the unexpected things were solved quickly.
Phil
Because we had two persons with the same name on stage we used phil for the one playing phil so there wasn’t any confusion. He’s the only one (besides the guys that played Andy and Danny) who can play an instrument and because of that, the performances had that bit more “swung” to it J . He too was very good in improvising which led to a hilarious scene in one of the performances. And I have to be honest, I got my fingers crossed every time he had to run in his clown shoes across stage “please don’t fall, please don’t fall!!”
These were the main characters. Of course they aren’t the only actors in the play ( we had like 40 actors :p ) and because of that, I want to talk about one more person.
Simon
Simon is one of Phil’s sons and in this theater piece a sort of narrator. He started the play and comes on sometimes to play little pieces with his “brother” and “mother”. I was really surprised about our “Simon” because it was his(a 12 year old boy) first time on stage in such a big spectacle. He definitely has potential and I really hope that someday he will be included in the theater company.
What I would have done differently
Maybe I would have given a bit more light at some points because it was really difficult to take pictures with that little amount of light. Personally, I would have banned our thick music jacket in some scenes because it was too hot at some points.
Okay, so I know this really wasn’t a short blogpost at all but I really had to post my thoughts of our Brassed Off performances somewhere J
During Brassed Off I got to know some amazing new persons, acquaintances became friends and those friends became a little bit of a family to me… ( and for those who really want to know, “The One” isn’t in sight yet L ) During the last performances I had the feeling that Brassed Off had become a Boot-Camp for our organization. It’s rare that the full fanfare, theater group and Drum Band come together to work on such a project together. Personally I think we should this more often… but not every year
(picture: hands-in right before the last show)
I really hope you enjoy this and maybe will take the time to watch Brassed Off.
Bye!
x
